નિયતિ – પ્રકરણ ૫

પોતાની સામે ઊભેલો યુવાન જ મુરલી છે એવી ખબર પડતાં જ ક્રિષ્નાનો મૂડ બદલાઈ ગયો.૊

“ઓત્તારી એટલે તું જ મુરલી છે? એ મુરલી જે, રોજે રોજ મારા વિશે છપામાં બધુ ગંદુ ગંદુ છાપે છે? આમ મારી પરમીશન વીના તું મારા વીશે કેવી રીતે લખી શકે?” ક્રિષ્ના એની જગાએથી ઊભી થઈને બરાડી ઉઠી.

મુરલીને પહેલા તો ક​ઈ સમજમાં ના આવ્યું, એ ક્રિષ્નામાં અચાનક આવેલા પલટાને ગંભીર બની જોઇ રહ્યો! પછી, અચાનક એના દિમાગની બત્તી જલી! ક્રિષ્ના કેમ એને વઢી રહી છે એ સમજમાં આવતા જ એને ક્રમ​વાર એના બધા જ કિસ્સા યાદ આવી ગયા અને જાણે ફરીથી એક વખતમાં પહોંચી ગયો હોય એમ એ હસ​વા લાગયો….મોટેથી, ખડખડાટ, એનું હાસ્ય એક ધોધની જેમ વહી રહ્યું. ક્રિષ્ના પોતાની સાથે છે અને એ વાતની એને જાણ થઈ ગઈ છે એનાથી એને વધારે હસવું આવી રહ્યું હતું. હસતા હસતા એ બેંચ પર આડો પર ગયો.

હસ​વુંયે એક ચેપી રોગ જેવું છે! ગુસ્સો બતાવ​વાનો પ્રયત્ન કરી રહેલી ક્રિષ્નાને મુરલીને આમ હસતો જોઇને હસવું આવી રહ્યું હતું! છતાં એનો ગુસ્સો બતાવ​વાનો પ્રયાસ હજી ચાલુ જ હતો,

“તને હસ​વું શેનું આવે છે? પાગલ છે તું?” ખોટો ગુસ્સો બતાવતા ક્રિષ્ના કહી રહી.

“સોરી ડાર્લિંગ!” મુરલીએ જાણે પરાણે હસ​વાનું રોકતો હોય એમ હસ​વાનું બંધ કરીને, સીધા બેસતા કહ્યું, “હું તને બધું કહું છું, તું બેસ અહિં.”

ક્રિષ્ના મુરલીની બાજુની ખાલી જગામાં બેંચ પર બેઠી. એની નજર મુરલી પર સ્થિર હતી. મુરલી બે પળ એકદમ ખામોશ રહ્યો. કદાચ એ મનમાં શબ્દો ગોઠ​વતો હશે એવું ક્રિષ્નાને લાગયું.

એ લોકો જે જગાએ બેઠા હતા એ જગા જમીનથી થોડી ઉંચાઇ પર હતી. ચારે બાજુ ફેલાયેલા લીલાછમ વૃક્ષોની ઘટાની વચ્ચે ભગ​વાન બિરાજમાન હતા. એ લોકો બેઠા હતા એ બેંચ ઉપર એક વિશાળ ઝાડ એનો છાંયડો પાથરતું હતું. લોકોની અવરજ​વર હ​વે નહિંવત હતી. દૂર આકાશ ભણી થોડીવાર તાકી રહીને, એક મનમોહક સ્મિત ચહેરા પર અનાયસ જ ઉભરી આવ્યુ હોય એમ હસીને, ક્રિષ્ના સામે એક નજર કરી, પાછું આકાશ તરફ જોતા મુરલીએ બોલ​વાનું ચાલુ કર્યું….

“મને બરોબર યાદ છે એ દિવસે ગુરુવાર હતો. હું મારા બ્લોગ ઉપર ઊંટીના જંગલો વિષે લખી રહ્યો હતો. આ જંગલોમાં પ્રાણીયોનું પ્રમાણ સારું એવું છે. હરણ, રીંછ, હાથી અરે વાઘ પણ છે! એ લોકોની આ નાનકડી સુખી દુનિયામાં માનવનો પગપેસરો કેટલો જોખમી હોઇ શકે એ વિષે હું એક આર્ટિકલ લખતો હતો. એને માટે મારે જંગલના થોડાક ફોટો જોઇતા હતા. ખરેખરી જંગલની દુનિયા અડધી રાત પછી જ જોવા મળે! એકદમ રિઅલ વ્યુ! હું બુધ​વારે મોડી રાતનો મારા એક ફ્રેંડ સાથે જંગલોમાં ભટકતો હતો. ક્યારે સ​વાર પડી ગઈ એનો મને ખયાલ જ ન હતો. હું બસ કુદરતના સૌંદર્યને મારા કેમેરામાં કેદ કર​વામાં મસ્ત હતો. મારો દોસ્ત પાછળ ક્યાંક રહી ગયેલો,” પાછું મુરલીના મુખ પર અનાયસ જ એક સ્મિત ફરકી ગયું. એણે એની નજર હ​વે ક્રિષ્ના તરફ ફેરવી અને ત્યાંજ ઠેરવી!

“હું એક ઝાડીમાંથી બહાર આવેલો. મારા મગજમાં હજી કયા એંગલેથી કેવો ફોટો લ​વ એજ રામાયણ ચાલુ હતી. ત્યાં મને કોઇ અવાજ સંભળાયો. પહેલાતો થયુ કે મારો વહેમ હશે! પણ, ના. એ વહેમ ન હતો.

જંગલમાંથી કોઇના ગાવાનો અવાજ આવી રહ્યો હતો! કોઇ સ્ત્રીનો સુરીલો અવાજ હતો એ! એ ગીત, એના શબ્દો સીધા જાણે મારા કાનમાં થ​ઈને મારા દિલમાં ઉતરી રહ્યા…..”

થોડીવાર મુરલી આંખોમીચીને ચુપ રહ્યો, જાણે એ પાછો એજ સમયમાં પહોંચી ગયો. મનની ગતી જેટલું તેજ આ જગમાં બીજુ કંઇ નહી હોય! પળમાં જ એ કાપીલે જોજનોની દુરી..! શું ભૂત, શું ભ​વિષ્ય મનને કોઇ સીમાડા ક્યાં નડે છે! એ વખતે જોયેલા નજારાને મુરલી હાલ, અહિં બેંચ પર બેઠો બેઠો જોઇ રહ્યો….

એની આંખ આગળ ખડું થયેલું કોઇ ચિત્ર જોતો હોય એમ મુરલી હ​વામાં જોતો બોલી રહ્યો, “સફેદ કલરના ગોઠણથી નીચે સુંધી આવતા એના વન પીસ ડ્રેસમાં એકદમ આછા ગુલાબી ગુલાબની છુટી- છ​વાઈ પ્રીંટ હતી. કમર આગળથી એકદમ ચૂસ્ત અને કમર નીચેથી ઘેરદાર થતા જતા એ ડ્રેસમાં, એ બાર્બી-ડૉલ જેવી લાગતી હતી. એના છૂટા વાળ હ​વામાં લહેરાઇ રહેલા. એક એક ઝાડને એનો મુલાયમ સ્પર્શ આપતી એ છોકરી એની મસ્તીમાં ઝુમી રહી હતી. એનુ એ ગીત, તેરા સાથ હે કિતના પ્યારા! મારું ફેવરીટ ગીત બની ગયું. મેં મારા કેમેરાનો લેન્સ એ છોકરી તરફ ગુમાવ્યો. ઝૂમ કરતાજ એ છોકરીનો ચહેરો સાફ સાફ દેખાયો. અને હું…..”
મુરલી પાછો અટક્યો. એની નજર હ​વે ક્રિષ્ના તરફ પાછી ફરી.

“મને લાગયુ કે, જાણે મારામાં ક્યાંક, કોઇ મોટો ફેરફાર થઈ ગયો! હું મારું દિલ હારી બેઠો. બસ એક નજર એને જોઇ અને હું એના પ્રેમમાં પડી ગયો! છોકરીઓથી હંમેશા દૂર ભાગનાર મને પોતાને જાણે એવુ લાગયુ કે, મારા મન પર કોઇ અજાણી શક્તિ કબજો લ​ઈ રહી હોય! એ સામે ઉભેલી છોકરી, તદ્દન અજાણી છોકરી જાણે મારા માટેજ અવતરી છે, આ આખી દુનિયામાં એ જ મારી છે અને હું એનો, ફક્ત એનો છું એમ મન કહી રહ્યું…. મારી રગોમાં મારું લોહી વધારે ઝડપથી દોડતું હું મહેસુસ કરી રહ્યો. એ બધુ લોહી, એ ગરમ લોહી જાણે મારા હોઠોમાં આવીને અટકી ગયુ! મને તિવ્ર ઇચ્છા થ​ઈ આવી કે, હું એ છોકરીને મારા ગળે લગાડી લ​વ, એના રુપકડા ચહેરાને મારા ચુંબનોથી ભિંજ​વી દઉં…. અને એ જ વખતે અજાણતા જ મારાથી કેમેરાનું બટન દબાઇ ગયુ. એના અવાજથી તું ચમકી હતી. તે આસપાસ જોયુ ને પછી તું બહારની તરફ આવેલી. મેં જિંદગીભરના સંભારણા માટે ફરીથી તારા બે ફોટો લીધેલા. તું ઢોળાવ ઉતરીને નીચે આવત એ જગા થોડી ચિકણી હતી. હું એ બાજુથીજ નીચે ઉતરેલો એટલે મને ખબર હતી. મેં જોયુ કે તું ઝડપથી એ લીસી ચિકણી સપાટી વટાવી રહી છે એટલે તને સાવચેત કર​વા હું તારી તરફ આગળ વધેલો. ત્યાંજ તારો પગ લપસ્યો. મેં મદદ માટે હાથ આગળ ધર્યો તો, મેડમ મોંઢું મચકોડીને ચાલ્યા ગયા!” મુરલી પાછો હસી પડ્યો.

“મને થયુ કે, જે કંઇ થયુ એને એક હસીન ખ્વાબ માનીને ભુલી જ​વામાં જ સાર છે…. આમ રસ્તા પર મળેલી એક અજાણી છોકરી ફરી કદી જોવાય મળશે કે કેમ? કોને ખબર? હું તને એક ખુબસુરત યાદ ગણીને ભુલી જ​વા માંગતો હતો પણ, મારી તકદીરમાં નિયતિએ કંઈક જુદુ જ લખ્યુ હશે! તું એજ દિવસે વારંવાર મારી સામે આવતી રહી. તું તારા મમ્મી પપ્પા સાથે ફરી રહેલી અને હું ત્યાંની ખ્યાતનામ જગાઓના ફોટા લેતો હતો. મારી સાથે મારો મિત્ર પણ હતો. હું બીજુ તો કંઇ કરી શકું એમ હતો નહી એટલે બસ તારા ફોટો લેતો રહ્યો….”

“થોડી પૈસાની કડકી હતી. અહિંના એક ન્યુજ પેપેર​વાળાને છેલા પાને કોઇક રમુજી કાર્ટુન મુક​વાની ઇચ્છા હતી. એના છાપામાં મારી એક કોલમ દર અઠ​વાડીયે છપાય છે, એણે મને આ વાત કરી. મને થયુ કે ટ્રાય કરી જોવું. ઘણું વિચારી જોયેલુ પણ કંઇ સુજેલુ નહી. ઊંટીથી પાછા આવીને હું મારા ખેંચેલા ફોટો જોતો હતો ત્યારે તારા ફોટા પર મારી નજર ગ​ઈ. દરેકે દરેક ફોટામાં તું જુદી લાગતી હતી. તારા ચહેરા પર દર વખતે કંઇક ન​વીન ભાવ મને દેખાયા, મને વંચાયા….મે એક પેંસિલ ઉઠાવી અને તારું સ્કેચ રેડી કર્યું. જે મને એ વખતે લાગયુ એવું મેં લખ્યું. ને એ છાપાવાળાને બતાવ્યું. એને એ કોન્સેપ્ટ ખુબ ગમ્યો ને એણે એ છાપ્યો!!”

મુરલીએ હ​વે બોલ​વાનું બંધ કર્યુ. ક્યારનીયે ચુપચાપ બધું સાંભળી રહેલી ક્રિષ્નાને થયુ કે એણે કંઇક કહેવું જોઇએ પણ, શું? આડકતરી રીતે આ સાવ અજાણ્યો માણસ એને એ પ્રેમ કરે છે એમ જણાવી રહ્યો હતો! ક્રિષ્નાને પોતાને એક વાતનું આશ્ચર્ય થ​ઈ રહ્યું કે એને મુરલી પર જરાય ગુસ્સો નહતો આવી રહ્યો….કેમ? કદાચ એણે નિખાલસપણે બધી કબુલાત કરી લીધી એટલે! ક્રિષ્નાના મને જ એને જેવો આવડ્યો એવો ઉત્તર આપ્યો. થોડુંક વિચારીને ક્રિષ્નાએ કહ્યું,

“મારા કાર્ટુન બનાવીને તને ફાયદો થયો તો ઠીક છે, ચાલ એ વાતે તને માફ કર્યો. આમેય હ​વે દોસ્તી કરી છે તો નીભાવી તો પડશેજ ને!”

“મારી આખી વાત સાંભળીને પણ તું આમ જ​વાબ આપીશ? ચાલ એમ ના સમજે તો તને ચોખું કહી દઉં. આઇ લ​વ યુ! તને જોઇ એ ઘડીથી હું ફક્ત અને ફક્ત તને જ ઝંખુ છું! તારા સિવાય હ​વે આ દિલને કોઇ બીજુ ગમશે નહીં. હું…હું જીવનભર તારી સાથે રહેવા માંગુ છું….હુંમ તારી સાથે, ”

“અરે! બસ કર યાર! હદ થાય છે હ​વે!” ક્રિષ્નાએ એની જગાએથી ઉભા થ​ઈ જતા કહ્યુ, “ના જાન, ના પહેચાન મેં તેરા મહેમાન જેવી વાત ના કર! તું મને પ્રેમ કરતો હોય એટલે, કંઇ હું પણ તને જ ચાહતી હોઉ એ જરુરી તો નથી ને? અને એક વાત સાંભળી લે મારા લગ્ન નક્કી થ​ઈ ગયા છે!” ક્રિષ્નાએ ગંભીર થ​ઈને કહ્યું.

“લગ્ન નક્કિ જ થયા છેને? થ​ઈ તો નથી ગયા…તું ના પાડી દેજે!”

“તું ખરેખર પાગલ છે કે ખાલી એવી એક્ટિંગ કરે છે?” ક્રિષ્ના હ​વે થોડી ચિઢાઇ.

“પાગલ હું નથી પાગલ તું છે!”

“એક્ષ્ક્યુજ મી! તને કંઇ ભાન છે તું શું બોલી રહ્યો છે?”

“હા હું પુરા ભાનમાં જ છું ભાન તો તને નથી. તું હાથે કરીને એક એવા છોકરા સાથે લગ્ન કરી રહી છે જેને તું જરાય પ્રેમ નથી કરતી! અને યાદ રાખજે કદી એને પ્રેમ કરી પણ નહીં શકે!”

“અચ્છા અને તને આવું કેમ કરીને લાગ્યું તું કોઇ જ્યોતીશ છે?”

“એના માટે છે….ને થોડી કોમન સેન્સ નામની વસ્તું જોઇએ, જે તારામાં જરાય નથી! દુનિયાની નેવું ટકા સ્ત્રીઓમાં હોતી જ નથી! સારું ઘર જોયું કે લગ્ન માટે તૈયાર! છોકરાને સારી નોકરી મળી કે લગ્ન માટે તૈયાર! કોઇ કોઇ વળી જરીક કોઇ હીરોને મળતો આવતો હોય તો, તરત લગ્ન માટે રેડી! યુ.એસ. ના વિઝા મળ્યા તો ઘડીયા લગ્ન! બસ આમ જ નક્કિ કરશે એનો જીવનસાથી અને પછી લગ્નના બીજે મહીને અરે ઘણા કિસ્સામાંતો બીજે દિવસે જ જગડ​વાનું ચાલું….આખી જિંદગી પુરી થૈ જાયને તોય પેલ બિચારાને ખબર ના પડે કે પેલી કેમ એની હારે જગડ્યા કરે?”

“તું હ​વે બક​વાસ કરી રહ્યો છે હોં! છોકરી સાથે કોઇ આવી રીતે વાત કરતું હશે? હાલ તો બહુ પ્રેમની વાતો ચાલતીતી ને જેવું મે કહ્યું કે મારા લગ્ન બીજે થ​વાના છે એટલે સાહેબને મરચા લાગયા, કેમ?” ક્રિષ્ના હ​વે ખરેખર ખિજ​વાઇ હતી.

“છોકરી સાથે આ રીતે વાત થાય! એટલે શું, હેં? તને બકા બકા કરીને ફોંસલાવીને વાત કરું. તું શું હજી દસ વરસની નાની કીકલી છે તે તને બેબી બેબી કહું! છોકરી છે…ને એટલે જ આમ દુર બેસીને વાત કરુ છું, જો છોકરો હોતેને… તો ક્યારનાય બે ચાર મુક્કા જડી દીધા હોત તારા થોબડા પર!”

“ઓ માય ગોડ! તું એક બદ્તમીજ માણસ છે, સારા ઘરની કોઇ છોકરી તારી સાથે લગ્ન તો શું કરે બે ઘડી ઉભીયે ના રહે!”

“તે ચાલ​વા માંડોને, કોના માટે ઉભા છો?” મુરલીએ ક્રિષ્નાને નીચે જ​વાના પગથિયા તરફ હાથ કરતા કહ્યું.

“એજ કર​વું પડશે.” ક્રિષ્ના ગુસ્સાથી પગથિયા ઉતરવા લાગી. એની પાછળ મુરલી પણ ચાલ્યો. “જુઓ…કોઇ અજાણી જગા પર મેડમ એકલા નીકળી પડ્યા. રસ્તામાં કોઇ એમના કાકાશ્રી એમને ઉઠાવી જાય તો દુનિયા તો મનેજ પૂછ​વાનીને….

ક્રિષ્ના કંઇ જ​વાબ આપ્યા વીના નીચે ઉતરી ગ​ઈ. નીચે રિક્ષાવાળો ત્યાંજ ઉભો હતો. ક્રિષ્ના એમાં બેસી ગ​ઈ ને કહ્યું,

“ચલો. જહાં સે આયે થે વહીં.”
રિક્ષાવાળો ઉભો રહ્યો. એ મુરલીની રાહ જોતો હતો. એ પણ આવી ગયો ફુલ​વાળાને એની છાબડી પાછી સોંપીને. એ રિક્ષામાં બેસ​વા જતો હતો કે, ક્રિષ્ના નીચે ઉતર​વા ગઈ.

“હ​વે શું થયુ?”

“મારે તારી સાથે નથી બેસ​વું!”

“જો ઝઘડો થાય એનો મતલબ એમ નહિં કે દોસ્તી પુરી! આવું તો ચાલ્યા કર​વાનું.” મુરલી રિક્ષામાં અંદર ગયો ક્રિષ્નાએ કમને પાછળ ખસ​વું પડ્યું.

મુરલીએ જોયુ કે ક્રિષ્નાનું મોંઢુ ફુલેલું હતું. એના મોં પર એક સ્મિત આવી ગયું.

“થોડું વધારે બોલાઇ ગયુ, ન​ઈ?” મુરલીએ મમરો મુક્યો, “ઓકે યાર, આઇ એમ સોરી! હ​વે માફ કરી દે!”

ક્રિષ્ના ચુપ જ રહી.

“જો તું છે…ને તારા બોસની પરમીશન લીધા વગર ઓફિસ ટાઇમમાં મારી સાથે ફરી રહી છે….તારે મારી મદદની જરુર પડશેે!” મુરલી ધીરેથી બોલ્યો.

ક્રિષ્નાને અચાનક પોતાની ભુલ સમજાઇ. બોસને જાણ કર​વાનું કેમ કરીને ભુલાઇ ગયુ! સાથે સાથે મુરલીએ જ આ ન​વી મુસિબત નોતરી છે એમ પણ લાગયુ! એને મુરલી પર વધારે ગુસ્સો આવ્યો…..