ક્રિષ્ના થાકી હતી. હવે વધારે નહિં દોડી શકાય, એ વિચારી રહી. એના પોતાના જ પગલા એને હવે ભારે લાગી રહ્યા હતા. એનુ દિલ એટલું જોરથી ઉછળી રહ્યુ હતું, એટલી તેઝ ગતીએ ધબકી રહ્યું હતુ કે, જાણે હમણા એના શરીરમાંથી છૂટું પડી જશે. એણે ભાગતા ભાગતાજ પાછળ નજર કરી.
જાણે ઓલમ્પીકની રેસમાં ભાગ લીધો હોય એમ એ બદમાશ ગલુડીયું ક્રિષ્નાની પાછળ દોડી રહ્યુ હતું. એ જરાય હાર માનવાના મૂડમાં ન હતું. બન્નેની વચ્ચેનું અંતર સતત ઘટી રહ્યું હતું…..!!
પવન જોર જોરથી ફૂંકાતો હતો. આકાશમાં થતો વીજળીનો ચમકારો એક બે ઘડી માટે આખા રસ્તે અજવાળું પાથરી જતો હતો અને ત્યારબાદ કાન ફાડી નાંખે એવો વીજળીનો અવાજ આવતો. એ વીજળીના ચમકારામાં જ ક્રિષ્નાની નજર એક મોટા દરવાજા પર પડી.
એક બંગલાનો મોટો લગભગ સાતેક ફૂટ ઊંચો અને એટલોજ પહોળો, કળા રંગનો, લોખંડનો દરવાજો પવનથી અંદર બહાર હલી રહ્યો હતો. ક્રિષ્નાની નજર એના પર ગઈ. દરવાજો ખુલ્લો હતો. એણે બે હાથે જોરથી ધક્કો મારીને એ દરવાજાને વધારે ખોલ્યો અને અંદર જઈને દરવાજો બંધ કરી દીધો.
બરોબર આજ વખતે પેલું ગલુડીયું પણ દરવાજાની લગોલગ આવી ગયુ હતું. પવનથી ક્રિષ્નાનો ગળે વિંટાળેલો સ્કાર્ફ ખુલી ગયેલો. એનો એક છેડો એના ખભા પરથી પાછળની બાજુએ લહેરાઇ રહ્યો હતો. પેલા નિર્લજ્જ ગલુડીયાએ એ રગવાયા થઈને એ સ્કાર્ફનો છેડો એના નાનકડા મોઢામાં પકડી લીધો.
“ છોડ…છોડ…” ક્રિષ્નાએ દરવાજાની બીજી બાજુમાંથી એ સ્કાર્ફ ખેંચતા બૂમ પાડી પણ એ ગલુડીયુંય જબરું હતું. ભસવાનું બંધ કરીને એ, એ રેશમી સ્કાર્ફ ચાવવાં લાગેલું. “ લે. લઈજા ભૂખડા ! ” ક્રિષ્નાને સ્કાર્ફ છોડી દીધો. એ થોડીવાર ત્યાંજ ઉભી રહી. રખેને પેલુ ગલુડીયું જો સ્કાર્ફ લઈને જતું રહે તો એ બહાર નીકળી શકે…. પણ પેલાએ ત્યાંજ બેઠક જમાવી. એય થાક્યું હતું. એ દરવાજાની બહાર બેસીને સ્કાર્ફ ચાવી રહ્યું…..
ક્રિષ્ના સખત હાંફી રહી હતી. આટલું બધું અને આટલી ઝડપથી એ જિંન્દગીમાં પહેલીવાર ભાગી હતી…..બધું જ પેલા ગલુડીયાના પ્રતાપે! એનો શ્વાસ ખુબ ઝડપથી ચાલી રહ્યો હતો. એનું દીલ હજી જોરથી ધબકી રહ્યું હતુ. એના પગ એક ડગલુયે આગળ વધવાની ના કહી રહ્યા હતા. એણે હવે દરવાજાની બીજી બાજુ નજર કરી. એક સુંદર ત્રણ માળના ઘરની બહાર એ ઊભી હતી. એ જ્યાં ઊભી હતી ત્યાંથી વીસેક કદમની દૂરી પર એ ઘરનો લાકડાનો, પિતળના મોટા હાથાવાળો, દરવાજો દેખાતો હતો. એ દરવાજે ઉપરની તરફ એક નાનો ગોળો ચાલુ હતો. એના પીળા પ્રકાશમાં ક્રિષ્ના એ જોયુ કે ઘરના અંદર જવાના બારણાની બન્ને બાજું લગભગ દસ દસ ફૂટ જેટલી લાંબી દીવાલ હતી અને પછીની જગા ખુલ્લી હતી. એ ખુલ્લી જગામાં લાઇનસર નારીયેળી રોપેલી હતી.
જીણા જીણા વરસાદના ફોરા પડવા ચાલું થયા. ક્રિષ્નાને અજાણ્યા ઘરમાં જવુ ઉચીત ના લાગતા એ નારીયેળી તરફ આગળ વધી. ત્યાંથી આગળ બીજા ગોળાનો પ્રકાશ આવી રહ્યો હતો. ક્રિષ્ના એ તરફ આગળ વધી. એ ખુબ થાકેલી હતી. એ ક્યાંક બેસવાની જગા શોધી રહી હતી. એને એમ કે, સવાર સુંધી અહીં, કોઇની નજરે ના ચઢાય એવી કોઇ જગાએ બેસી જાય, અજવાળું થતાજ એ ધીરેથી બહાર નીકળી જશે. ઘરવાળા કોઇને કંઇ ખબર પણ નહીં પડે. આમેય આવા વરસાદી વાતાવરણમાં અડધી રાતે કોણ બહાર આવવાનું ?
એ ધીરે ધીરે ચાલતી, ચારે બાજુ નજર નાખતી આગળ વધી રહી. નાળીયેરીની હાર પૂરી થવાનું નામ જ નહતી લેતી. એ હવે ઘરના પાછળના ભાગમાં આવી ગઈ હતી. અહિં વચ્ચેની જગામા થોડું ઘાસ ઉગાડેલું હતું. થોડા થોડા અંતરે ક્યારા કરીને ગુલાબ અને મોગરાના છોડ ઉગાડેલા હતા. આખું વાતાવરણ કોઇ દિવ્ય સુગંધથી ઘેરાઇ ગયુ હતુ. મોગરો, ગુલાબ, ગલગોટા એ બધાની સુવાસ તો હતી જ પણ એની સાથે કંઈક બીજી સુવાસ વધારે આવી રહી હતી.
ક્રિષ્નાને થયુ કે, જરુર કોઇ શોખીન જીવ રહેતો હસે આ ઘરમાં ! એ થોડેક જ આગળ વધી કે એને એ દિવ્ય સુગંધનું સરનામું મળી ગયુ ! એ આંખો ફાડીને એ વિશાળ ઝાડને નીરખી રહી. વીજળીના ચમકારામાં એ અદભુત આકર્ષક લાગતુ હતુ. એની ડાળીયે ડાળીયે સુંદર સફેદ ફૂલ ખિલેલા હતા. કેટલાયે ફૂલ ખરીને નીચે વેરાયેલા હતા. બધાને જાણે કોઇએ ગોઠવીને મુક્યા હોય એમ એક્સમાન અંતરે ઊંધા પડેલા હતા. સફેદ પાંખડીઓ નીચે અને કેસરી ડાંડી ઉપર, અંધારામાં જાણે નાના નાના દીવડા પ્રગટાવ્યા હોય ! ક્રિષ્ના ઓળખી ગઈ, એ પારિજાતનું ઝાડ હતું. એ દિવ્ય વૃક્ષ જે સમુદ્રમંથન વખતે બહાર આવેલું, જેને દેવતાઓ સ્વર્ગની શોભા વધારવા સ્વર્ગમાં લઈ ગયેલા…..
ક્રિષ્નાએ ફોન બંધ કરી દેતા મુરલીએ એક નિસાશો નાખેલો. એનું દીલ કહી રહ્યું કે, આ એજ છોકરી છે જેની એ વરસોથી રાહ જોતો હતો ! યુવાનીમાં પહેલો પગ મુંકતા જ એના સપનામાં આવેલી એની સ્વપ્ન સુંદરી આજે એની સામે હતી પણ, અફસોસ જેવા સપના એણે જોયા એવા જ સપના એની સ્વપ્નસુંદરીએ નહતા જોયા ! એતો કોઇ બીજાની સાથે જોડાવા જઈ રહી હતી….ના, ના, એ શક્ય નથી. હું એવુ નહીં થવા દઉં, મુરલીનું દીલ કહી રહ્યું. એને લાગતું હતુ કે ક્રિષ્નાને હજી પ્રેમનો અનુભવ નથી થયો એક વખત એ થશે એટલે એ એની મેળે જ સમજી જશે. દોસ્તીને એ પ્રેમનું નામ આપવાની ભૂલ કરી રહી છે પણ, જે ઘડીએ એને પ્રેમ અને દોસ્તી વચ્ચેનું અંતર સમજાશે એ મારી પાસે જ દોડી આવશે ! મુરલી વિચારી રહ્યો હતો.
જ્યારે મુશળધાર વરસાદ પડે ત્યારે, એમાં નીકળનાર ભલે ગમે તેટલી સાવચેતી લે એ થોડોક તો ભિંજાવાનો જ….બસ પ્રેમનુંય આવુ જ છે ! કોઇને તમે દીલ ફાડીને પ્રેમ કરો તો સામેવાળોય જરાક તો પીગળવાનો જ ! જ્યારે તમે કોઇને દીલની ગહેરાઇઓથી પુકારતા હો તો, તમારો એ અવાજ એના દીલ સુંધી પહોંચેજ છે ! કુદરત જ એ કામ કરે છે કેમ કે, આ શ્રુષ્ટીના સર્જનનો પાયો પ્રેમ છે ! મુરલી રાહ જોઇ રહ્યો હતો એના દીલનો અવાજ ક્રિષ્નાના દીલ સુંધી પહોચે એની.
મુરલીના ઘરની પાછળ નારીયેળીની ઘટા વચ્ચે સુંદર બગીચો બનાવેલો હતો. બગીચાની એક તરફ નાનકડું, દોઢ-બે ફૂટ ઊંડુ ક્રુત્રીમ તળાવ બનાવેલું હતુ એમા સફેદ અને ગુલાબી કમળ ઉગાડેલા હતા. એ કમળતલાવડી ને કિનારે બે નારીયેળીના થડ વચે નાયલોનની જાળી બાંધીને ઝૂલા જેવું બનાવેલું હતુ. એ મુરલીની સૌથી પસંદીદા જગા હતી. એ કલાકોના કલાકો ત્યાં પડ્યો રહીને એની સપનાની રાજકુમારી વિષે વિચાર્યા કરતો. એનું દીલ રોજ સપનું જોતું કે, એ અહિં આમ પડ્યો હોય અને ત્યાં તલાવડીની સામેની બાજુએ, પારિજાતના ઝાડ નીચે એની સ્વપ્નસુંદરી એને જોતી ઉભી હોય…..!
રાત ઘણી આગળ વહી નીકળેલી. વાતાવરણમાં અચનક પલટો આવેલો. જોર જોરથી ફૂંકાતો પવન, વારેઘડીયે ચમકી જતી વીજળી, વરસાદના ફોરા કશાની આજે મુરલીને ફિકર ન હતી. એ જે સપનું રોજ જોતો એ હવે સાચું પડશે એમ એનું મન જોર જોરથી કહી રહ્યું હતું. આમેય જ્યારે તમે કોઇના પ્રેમમાં પડો ત્યારે તમે નિરંતર એનાજ વિચારોમાં ખોવાયેલા રહો છો. ભલે તમે બીજુ કોઇ પણ કામ કરતા હોવ તમારી નજર સમક્ષ એ વ્યક્તિનો ચહેરો અનાયસ જ આવી જતો હોય છે. તમારા પ્રિય પાત્રનો અવાજ તમને નિરવ શાંતિમાંય સંભળાતો હોય અને એ સાંભળવું તમને ગમતુ હોય ! પ્રેમનો જાદુ જ્યારે માથા પર સવાર થાય ત્યારે વ્યક્તિને આખુ જગ સુંદર લાગવા લાગે, આખી શ્રુષ્ટીમાં એના પ્રિયપાત્રનો હાથ હાથમાં લઈને એ જાણે ભ્રમણ કરવા નિકળ્યો હોય એમ વિહર્યાજ કરે…..મુરલીએ કંઇક આવી જ મનોદશામાં હતો.
એણે જોયું કે, એની સ્વપ્ન સુંદરી એની વાટ જોતી પારિજાતના ઝાડ નીચે ઊભી છે ! એનામાં અનંત આવેગનું એક મોજુ આવી ગયુ. એ ઊભો થયો ધીરેથી ચાલતો ક્રિષ્ના તરફ આગળ વધ્યો. એને એમ કે એનું સુંદર સપનુ તૂટી ના જાય એ ક્રિષ્ના સામેજ નજર તાકીને આગળ વધ્યો….
આ બાજુ ક્રિષ્ના આ બધી વાતોથી બેખબર પારિજાતની મહેંકથી કંઇક અંશે સંમોહિત થઈને વિચારશુન્ય અવસ્થામાં ઉભી હતી. મુરલી એની એકદમ પાસે આવી ગયો ત્યારે એને ભાન થયુ કે, એના સિવાય પણ કોઇ અહીં છે ! એ પહેલા તો જરા ચમકી હતી, પછી એણે મુરલીને ઓળખ્યો હતો. મુરલીને જોતાજ એના મનમાં એક શાંતિનો અહેસાસ થયેલો . એને થયુ હાશ, મુરલી મને મદદ કરશે ! એના ચહેરા પર મુરલીને આવકારતું એક સ્મિત આવી ગયુ.
મુરલી એનાજ સંવેદનોને આધીન થઈને ક્રિષ્ના પાસે પહોંચેલો, કંઇક અજીબ નશો એના દિલો દીમાગ પર છવાયેલો હતો. એમાં ક્રિષ્નાના સ્મિતે આગમાં ઘી નાખવાનું કામ કર્યુ ! સુંદર ગુલાબી ફ્રોકમાં સજ્જ ક્રિષ્નાનો સ્મિતભર્યો ચહેરો થોડો ભિંજાયેલો હોવાથી ચમકી રહ્યો હતો. એના સીના આગળનો ઉભાર એના ભિંજાઇને ચુસ્ત રીતે ચોંટી ગયેલા કપડામાથી સ્પષ્ટ દેખાઇ આવતો હતો. એના ગળાની ત્વચા પર પાણીની બુંદો જામી હતી. મુરલીને એ દરેક બુંદને ચૂમી લેવાનું મન થઈ આવ્યું. એણે ક્રિષ્નાની પાસે જઈને હળવેથી એની એક હથેળી ક્રિષ્નાના માથા પર મુકી. એ હથેળી સરકીને ક્રિષ્નાના ગાલ પર, ગરદન પર , ખભા પર થઈને એની પીંઠ પાછળ કમરે જઈને અટકી. ક્રિષ્ના થોડી ચોંકી હતી. એ મુરલી મુરલી બે વાર બોલી હશે, ત્યાં તો મુરલીએ સહેજ નીચા વળીને ક્રિષ્નાના ફૂલ જેવા કોમળ હોઠો પર એના ગરમ હોઠ મુકી દીધા…..ક્રિષ્ના કંઇ બોલી શકે એવી હાલતમાં ન હતી. મુરલીના આવેગમાં એ ગુંગળાઇ રહી. એણે બે હાથોથી મુરલીનું માથુ પકડીને એને દૂર ધકેલવાનો પ્રયાસ કર્યો. એ જેમ પાછળ નમતી ગઈ એમ મુરલી વધારે એની પર જુકતો ગયો…..એના બીજા હાથે ક્રિષ્નાના શરીરને જીલી રાખીને !
આ બધું લગભગ અડધી મિનિટ ચાલ્યુ હશે. પ્રેમાવેશમાં રત મુરલી એના જીવનની સર્વોત્તમ પળ માણી રહ્યો હતો. ક્રિષ્નાની હાલત કફોડી હતી. એને ડર લાગી રહ્યો હતો મુરલીના પ્રેમથી. એકાએક આવીને વરસી પડતા વરસાદની જેમ મુરલી વરસી રહ્યો હતો અને એમાં ક્રિષ્ના પણ થોડી થોડી પલળવા લાગી હતી…..!
ક્રિષ્નાએ અજીબ સંવેદનથી ત્રસ્ત થઈને મુરલીના વાળ ખેંચ્યા હતા. જોરથી ખેંચ્યા હતા, એના હાથમાં વાળનો નાનકડો ગુચ્છો તૂટીને આવી ગયેલો, જ્યારે મુરલી એનાથી અલગ થયેલો. મુરલી હવે ભાનમાં આવેલો,
“ તું સાચુકલી અહીં ઊભી છે ?” મુરલીએ પોતાનાજ ગાલ પર લાફો મારીને પૂછ્યુ.
“ ના, મારું ભૂત ઊભુ છે ! સાવ જંગલી જેવા. કોઇ કોઇ છોકરી સાથે આમ, ” ક્રિષ્નાએ વાક્ય અધુરું છોડ્યું. જે કંઇ બની ગયુ એ યાદ કરવામાં એને સંકોચ થઈ રહ્યો હતો.
મુરલીને પોતાની ભૂલ સમજાઇ હતી. એને માથામાં થતી બળતરા તરફ હાલ ધ્યાન ગયુ એ માથે હાથ ફેરવતો બોલ્યો,
“ આઇ એમ સોરી ! પણ તું જ કહે, આટલી રાત્રે મારા જ ઘરના બગીચામાં મારી ફેવરીટ જગાએ તું આમ વરસાદમાં પલળતી ઊભી હોય તો મને તો એમ જ થાયને કે મારો કોઇ ભ્રમ હશે ! ”
“ તે આ તારું ઘર હોય તો અંદર જઈને ઊંઘી જાને અહીં બહાર શું કરે છે, ઘુવડ? ”
“ હે… માઇન્ડ યોર લેંગવેજ ! મારા ઘરમાં હું જે કરુ તે પણ, તું અહીં શું કરે છે ? અડધી રાતે મારા ઘરમાં ચોરી કરવા આવેલી ? ”
“ ચૂપ કર, હું તને ચોર લાગુ છું. ”
“ ઓકે. ચાલ અંદર જઈને બેસીયે. ત્યાં શાંતિથી વાત કરજે. ” મુરલીએ હવે ક્રિષ્નાની હાલત જોતા એને મદદરુપ થવાનું વિચાર્યુ.
“ હું અંદર નહી આવું. તું મને મારા રૂમ પર મુકી જા. હું રસ્તો ભુલી ગઈ છું.” ક્રિષ્ના એકસાથે બોલી ગઈ.
મુરલીને હસવું આવી ગયુ. “ ઠીક છે. હું છત્રી લઈ આવું વરસાદ આવે છે. ” મુરલી ખુબ ખુશ હતો. એ ઝડપથી જઈને છત્રી લઈ આવ્યો.
મોટી છત્રી ક્રિષ્ના તરફ ઢળતી રાખી, ક્રિષ્નાથી એક અંતર રાખીને, એ પોતે થોડો પલળતો ચાલી રહ્યો હતો. વરસાદની સાથે પવન પણ હતો. ક્રિષ્ના એનું ફ્રોક માંડ સંભાળીને ચાલી રહી, પવનના જોરે એ અને સાથે સાથે મન પણ ઉડાઉડ કરતું હતું…..!!
—————————— પ્રકરણ ૧૦ વાંચવા માટે અહિં ક્લીક કરો ———————————————-